Tanie degustacje drogiego piwa

     To, co napiszę teraz, dla wielu może być oczywiste – ale tak oczywiste, że czasem aż trudno na to wpaść. Otóż… Wystarczy się zrzucić. Prosta sprawa. Jak za szczeniaka zrzucało się na jabola, tak teraz można zrzucić się na sweet sour russian imperial barrel aged grodzisza robionego w kadzi złożonej z zardzewiałych tankowców na dnie Rowu Mariańskiego. Zbierasz dwójkę czy trójkę bardziej piwnie zakręconych znajomych, zrzucacie się po kilkadziesiąt złotych, kupujecie za to ciekawsze piwa, zakładacie cylindry, odpalacie cygara i nalewacie sobie próbki degustacyjne. Bo wiadomo, piwa za cenę trzydaniowego obiadu w dobrej knajpie się nie pije, a degustuje 😉 Oczywiście głośno cmokając i zachwycając się złożonym smakiem i aromatem – albo wręcz przeciwnie, narzekając, że piwo wali skarpetkami syberyjskiego drwala albo że jest nudne, przeciętne, płaskie i smaczne to by ono było za 5 zł, a nie 50.

Kolejnym, wyższym levelem takiego snobistycznego piwnego spotkania jest ustalenie, że każdy przygotowuje krótką opowieść o piwie czy browarze, który uwarzył degustowane piwo. Wprawdzie wiedza o tym, że piwowar przed przystąpieniem do zacierania zjadł na śniadanie fasolkę z wątróbką w żaden sposób nie wpłynie na Wasze życie, jednak czasem z uwarzeniem danego piwa wiąże się jakaś anegdotka, ciekawa informacja, nietypowa technika czy dodatki; no i zawsze lepiej wiedzieć więcej, niż mniej. Można też wysłuchać opowieści o historii danego stylu i zabłysnąć na rodzinnej imprezie informacją, że stout kiedyś był piwem jasnym albo IPA była mocno chmielona, by nie psując się dotrzeć do Indii (i udawać, że nie widzi się porozumiewawczych spojrzeń i obojętnych wzruszeń ramionami współbiesiadników czekających, aż w końcu skończysz gadać).

      Poziomem najwyższym jest taka degustacja organizowana nie oddolnie przez grupę znajomych tylko dla siebie, ale połączona z prelekcją piwnego sędziego, blogera albo zwyczajnie człowieka, który udaje, że zamiłowanie do rzemieślniczych piw to tylko takie niegroźne hobby. Czasem takie spotkania odbywają się w lokalach, gdzie wstęp jest otwarty dla wszystkich dysponujących gotówką – ale nic nie stoi na przeszkodzie, by coś takiego zorganizować u siebie w domu. Fajnie jest taką degustację objąć motywem przewodnim – np. tylko piwa w jednym stylu, z jakimś konkretnym dodatkiem, z danego państwa czy z użyciem konkretnego chmielu. A na głównym zdjęciu ja (nie regulujcie monitorów, ja naprawdę tak wyglądam) w trakcie panelu degustacyjnego z saisonami. W środku tekstu też ja – przekonujący znajomych do RISów, Barley Wine’ów i innych mocnych piwnych stylów. Mam nadzieję, że przekonałem ich skutecznie.