Styl: india pale ale
Ekstrakt: 14,0%
Alkohol: 5,6%
To jest kolejne piwo, które pite w lokalu z beczki smakowało mi o wiele bardziej, niż teraz, pite z butelki – w domu, na spokojnie. I raczej nie chodzi o brak dobrego towarzystwa. Myślę, że to piwo dotknęła choroba polskiego (i nie tylko) kraftu – brak stabilności kolejnych warek; jedna może smakować wyśmienicie, kolejna strasznie. Nawet pianę zapamiętałem jako inną; teraz, w wersji butelkowej, jest bardzo wysoka, mocna, buzująca. Powoduje, że piwo nalewa się do szklanki przez kilkanaście minut, czekając aż opadnie. W smaku niestety przypomina moje pierwsze, niekoniecznie udane domowe pale ale. I nie jest to komplement. Wyraźnie zbożowe, mocno owocowe, o nikłym, niemalże nieobecnym profilu chmielowym; goryczka niewysoka, ale i tak ściągająca. Jest za to nieprzyjemny, warzywno-apteczny posmak; sam nie wiem, czy to DMS (ale chyba nie), czy może jakaś infekcja (tlenowce?). Broni się jedynie faktura piwa: jest gładkie, ale jednocześnie lekkie, orzeźwiające. To pewnie dodatek ryżu. Ale poza tym: jestem na nie. Jakbym chciał pić kiepskie pale ale, to bym poszedł do swojej piwnicy po resztki mojej pierwszej warki w tym stylu.
Moja ocena: 4/10